Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4074 Esas 2022/14435 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 116/2 ve 62. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay ve 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Adana 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/05/2019 tarihli ve 2018/319 esas, 2019/349 sayılı kararının Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 18/06/2020 tarihli ve 2019/3139 esas, 2020/1178 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi sonucu kesinleşmesini takiben, sanık müdafii tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin aynı Mahkemenin 04/11/2021 tarihli ve 2018/319 esas, 2019/349 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair mercii ADANA 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 29/11/2021 tarihli ve 2021/484 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 10/03/2022 gün ve 94660652-105-01- 1001-2022-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/04/2022 gün ve 2022/40790 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 23/3. maddesinde yer alan “Yargılamanın yenilenmesi hâlinde önceki yargılamada görev yapan hâkim aynı işte görev alamaz” şeklindeki düzenleme ile aynı Kanun’un 318/1. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.” biçimindeki düzenleme karşısında, ilk kararı veren hâkimin olayla ilgili kanaatinin oluştuğu, görüşünün ilk hükümle belirginleştiği, yeniden yargılama aşamasında ya da bu aşamaya götürecek talebin kabule değer olup olmadığına dair vereceği kararda önceki kanaat ve görüşünün etkisi altında kalabileceği, bu nedenle adil yargılama hakkının bir uzantısı olarak olaya tamamen yabancı, farklı bir hâkimin yargılamanın yenilenmesi talebini incelemesi gerektiği cihetle, somut olayda mahkûmiyet hükmünü veren Hâkim .....'ün yargılamanın yenilenmesi talebini değerlendiremeyeceği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargılamanın yenilenmesi yolu, ancak sınırlı hallerde kabul edilmiş olağanüstü bir kanun yoludur. 5271 sayılı CMK’nın 311 ile 323. maddelerinde düzenlenmiştir. Yargılamanın yenilenmesi istemi, ilk hükmü veren mahkemeye sunulur (CMK’nın 318/1. maddesi). Bu mahkeme, öncelikle istemin kabul edilebilir olup olmadığını inceleyerek bir karar verir. Bu inceleme dosya üzerinden yapılır. CMK’nın 23/3. maddesine göre yargılamanın yenilenmesi halinde, yargılamada görevli hakim, aynı işte görev alamaz. Bu halde hakim, uyuşmazlık hakkında daha önceden görüşünü bildirmiştir. Yargılama süresince görüşünü bildirmiş olan bir hakimin, yargılamanın yenilenmesi aşamasında görev yapması, hakimin tarafsızlığı ilkesi ile bağdaşmaz. Yargılamanın yenilenmesi talebinin kabul edilebilir olup olmadığına ilişkin kararın, aynı mahkemece, fakat asıl kararı veren hakim dışındaki hakim tarafından verilmesi gerekir.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; Adana 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/05/2019 tarihli ve 2018/319 E. - 2019/349 K. sayılı hükmünü veren hakimin Günsel Güngör (211672) olduğu, sanık ... hakkında anılan karar ile hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin sanık ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından istinaf edilmesi üzerine Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 18/06/2020 tarihli ve 2019/3139 E. - 2020/1178 K. sayılı kararı ile istinaf başvurularının ayrı ayrı esastan reddine karar verildiği ve anılan mahkumiyet hükümlerinin bu suretle kesinleştiği; bilahare sanık müdafiinin yargılamanın yenilenmesine ilişkin isteminin, aynı mahkemenin 04/11/2021 tarihli ve 2018/319 E. - 2019/349 K. sayılı ek kararı ile reddine karar verildiği, ret kararı veren mahkeme hakiminin de Günsel Güngör (211672) olduğu, bu ek kararın sanık müdafiine 10/11/2021 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine sanık müdafiinin 12/11/2021 tarihli dilekçesi ile talebin reddine ilişkin ek karara yönelik itirazda bulunduğu, akabinde itiraz mercii olan Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 29/11/2021 tarihli ve 2021/484 D. İş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verildiği anlaşılmaktadır ki, asıl kararı veren hakim Günsel Güngör’ün, yargılamanın yenilenmesi isteminin reddine de karar vermesi CMK’nın 23/3. maddesine aykırılık oluşturmaktadır. Bu nedenle yargılamanın yenilenmesi isteminin reddine dair kararın ortadan kaldırılmasına ve talebin kabulüne karar verilmesi gerekirken, itirazın reddine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden (ADANA) 10. Ağır Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 29/11/2021 tarihli ve 2021/484 D. İş sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca BOZULMASINA, sonraki işlemlerin itiraz merciince yerine getirilmesine, 12/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.