Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/5327 Esas 2022/14617 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümleri vermiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümler onanmıştır. Ancak hırsızlık suçundan kurulan hükümde, sanığın savunma hakkının kısıtlanması ve zorunlu müdafii atanmaması gibi nedenlerden dolayı bozma kararı verilmiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, kanunda yapılan değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142. maddesindeki suçun cezasının alt sınırının 5 yıldan fazla olması durumunda zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, kamera görüntüsüne göre hırsızlık eylemini gerçekleştiren şahısların 4 kişi olduğunun anlaşılması karşısında sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde TCK’nın 119/1-c maddesinin tatbik edilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması ve tutuklu olarak yargılanan sanığın sorgusunun yapıldığı 21/01/2016 tarihli celsede müdafi bulundurulmaması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün isteme aykırı olarak, BOZULMASINA, 13/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.