Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22669 Esas 2022/14619 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu tespit edilmiştir ancak tebligatın geçersiz olduğu anlaşılmıştır. Hükümden, sanığın müdafinin duruşma talebinin reddine ve hak yoksunluklarına hükmedilmiştir. Yapılan incelemede, TCK'nın 53. maddesi üzerinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Suç tarihi başlığında yapılan maddi hatanın düzeltilebileceği belirtilmiştir. Sanığın 2 yıl 11 ay hapis cezasına 1/6 oranında indirim yapılarak 2 yıl 5 ay hapis cezası verilmiştir. Temyiz nedenleri yerinde bulunmamıştır ve hükümler istem gibi onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi (hak yoksunlukları)
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi (TCK'nın 53. maddesi üzerinde yapılan değişiklik)
- TCK'nın 142/1-b maddesi (hırsızlık suçu)
- TCK'nın 143. maddesi (hırsızlık suçu)
- TCK'nın 62. maddesi (ceza indirimi)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın kendisine tebliğ edilmemiş olması sebebiyle temyiz talebinin süresinde olduğu tespit edilerek, sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın duruşmada bildirdiği adresinden farklı bir adreste tebliğe gönderildiği, tebligatın iade edilmesi üzerine MERNİS adresinde Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi sebebiyle tebliğ işleminin geçersiz olduğu anlaşıldığından sanığın öğrenme üzerine yapılan temyiz talebinin süresinde olduğunun kabulüyle temyiz talebinin reddine dair 31/03/2016 tarihli ek karar kaldırılarak ve hükmedilen cezanın miktarı itibari ile sanık ... müdafiinin duruşma talebinin, 1412 sayılı CMUK’nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, 07/09/2013 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 22/07/2013 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilecek maddi hata olarak değerlendirilmiş, hırsızlık suçundan TCK’nın 142/1-b ve 143. maddeleri uyarınca hükmolunan 2 yıl 11 ay hapis cezasından aynı Yasanın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak netice cezanın 2 yıl 5 ay 5 gün yerine 2 yıl 5 ay olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.