Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1440 Esas 2022/14584 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir sanık hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen beraat kararlarının temyiz istemlerini reddederken, kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik istemde ise 5237 sayılı TCK'nın bazı maddelerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiğini belirtti. Ayrıca, sanığın adli sicil kaydında yer alan hapis cezalarının tekerrüre esas alınması konusunda kararda bir hata yapıldığı ve bu nedenle hükmün bozulması gerektiği vurgulandı. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- Anayasa'nın 38. maddesi
- CMK'nın 251. maddesi
- 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesi
- CMK'ya eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendi
- 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmedilen cezanın türü ve süresine göre sanığın duruşmalı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
I-Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen beraat kararlarına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 E., 2021/4 K. sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suç yönünden; Anayasa’nın 38. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
2-Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2006/74 Esas -2006/159 Karar sayılı ilamında birden fazla suçtan verilmiş hapis cezalarının olduğunun anlaşılması karşısında, bu cezaların içtima edilerek tamamının tekerrüre esas alınamayacağı ve söz konusu ilamdaki cezalar ayrı ayrı değerlendirildiğinde bu cezalardan en ağırı olan resmi belgede sahtecilik suçundan verilen 3 yıl hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 13.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.