Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4093 Esas 2022/14765 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından sanık ...'ın mahkumiyetine dair Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/01/2010 tarihli ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 18/09/2013 tarihli ve 2010/25834 esas, 2013/17535 karar sayılı ilamı onanarak kesinleşmesini müteakip, Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik doğrultusundaki uzlaşma talebinin mala zarar verme suçu yönünden kabulüne karar verilerek dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesini takiben, taraflar arasında uzlaşma sağlandığından bahisle kamu davasının düşürülmesine ilişkin Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2019 tarhili ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı ek kararını müteakip, taraflar arasında uzlaşmanın sağlandığından bahisle bu kez hükümlü hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan açılan kamu davasının davasının düşürülmesine dair Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/07/2019 tarhili ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 10/03/2022 gün ve 13320-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29/04/2022 gün ve 2022/42677 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2019 tarhili ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı ek kararı yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddi hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun'un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği ancak 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesinin 2. cümlesindeki “Uzlaşma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklinde hüküm her ne kadar suç tarihi olan 04/10/2008 tarihinden sonra 26/06/2009 tarihinde anılan maddeye eklenmiş ise de, mala zarar verme suçu yönünden suç tarihi itibarıyla 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesinin 3. fıkrasında “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresinin bulunduğu ve 5237 sayılı Kanun’un 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun aynı Kanun’un 168. maddesine göre “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” kapsamında olduğundan uzlaşma hükümlerine tâbi olamayacağı, 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesinin 3. fıkrasındaki “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile yürürlükten kaldırıldığı ancak bu defa da, “Uzlaşma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki hükmün yürürlükte olması nedeniyle, suç tarihinde işlenmiş olsa bile uzlaştırma kapsamına girmeyen nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçları ile birlikte işlenmiş mala zarar verme suçu için uzlaştırma hükümlerinin uygulanamayacağı nazara alınmadan talebin reddine karar verilmesi gerekirken, mala zarar verme suçu yönünden yazılı şekilde düşme kararı verilmesinde,
2-Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/07/2019 tarihli ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı ek kararı yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarihli ve 2012/6-1142 esas, 2013/17 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, konut/iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişiyle birlikte işlenmesi durumunda, anılan suçun uzlaşma kapsamı dışında kaldığı, somut olayda sanığın müştekiye karşı birden fazla kişiyle birlikte işlediği konut dokunulmazlığını ihlal etme suçunu işlediği, bu hususun temyiz incelemesi sırasında Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 18/09/2013 tarihli ve 2010/25834 esas, 2013/17535 karar sayılı ilamında eleştiri konusu yapılarak tespit olunduğu nazara alındığında, bu suç yönünden uzlaştırma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, uzlaştırma sağlandığından bahisle düşme kararı verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1-Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2019 tarihli ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı ek kararı yönünden yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre kanun yararına bozmaya konu kararın sanığa tebliğ edildiğine ilişkin tebliğ evrakının dosya arasında bulunmaması nedeniyle, usulüne uygun olarak tebligat yapılıp-yapılamadığı anlaşılamadığından, hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.04.2019 tarihli karara ilişkin kararın sanık ...’a tebliğ edilip, (tebligat yapılmışsa evrakı dosya arasına konularak) usulüne uygun olarak kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (GAZİANTEP) 14. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 18.04.2019 tarihli ve 2009/1259 E., 2010/44 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE,
2-Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/07/2019 tarihli ve 2009/1259 esas, 2010/44 sayılı ek kararı yönünden yapılan incelemede;
Karar tarihinde Tarsus T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...’a tebliğ edilen hükmün yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre “bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile karara itiraz edebileceğinin belirtilmemesi” ve 5271 sayılı CMK'nın 35/son maddesi uyarınca kendisine okunup anlatılmadan yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve gerekçeli karar tebliği işlemi geçersiz olduğundan hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.07.2019 tarihli kararının sanık ...’a tebliğ edilip,(sanığın cezaevinde olması halinde, cezaevindeki sanığa CMK 263 ve 35. maddelerine göre tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel mernis adresine tebliğ yapılmak suretiyle) usulüne uygun olarak kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (GAZİANTEP) 14. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 10.07.2019 tarihli ve 2009/1259 E., 2010/44 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 14/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.