Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4837 Esas 2022/14886 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, sanığın hırsızlık suçu nedeniyle cezalandırıldığı ancak savunma hakkının kısıtlandığı ve yargılamanın usulsüz yapıldığı gerekçesiyle temyiz başvurusunun kabul edilerek hükmün bozulmasına karar verildiği belirtilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde yapılan değişiklikler ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı gözetilerek, sanığın zorunlu müdafii atanması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, 5271 sayılı CMK'nın 288. ve 294. maddeleri açıklanarak, temyiz sebebinin hukuki yönüne ilişkin olması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 288. ve 294. maddeleri: Temyiz sebebinin hukuki yönüne ilişkin olması gerektiği vurgulanmıştır.
- 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi: Sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir.
- 5237 sayılı TCK'nın 142. ve 143. maddeleri: Sanığa yüklenen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması vurgulanmıştır.
- 5271 sayılı CMK'nın 188/1. ve 289/1-e. maddeleri: Savunma hakkının kısıtlanması durumunda usulsüzlük oluşacağı belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın temyiz dilekçesinde belirtmiş olduğu gerekçelerin yeterli olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin '”Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır” ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın talebinin sabıkalı olması nedeniyle cezalandırıldığı, müştekinin kendisinden şikayetçi olmadığı, atılı suçu işlemediğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebebe yönelik yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunduğundan, aynı Kanun’un 188/1. ve 289/1-e. maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma kararı doğrultusunda işlem yapılmak üzere 5271 sayılı CMK'nın 304/2-a. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.