Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4181 Esas 2022/14860 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyeti ile ilgili yapılan temyiz incelemesinde, müştekinin iddialarından başka kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gerekçesiyle sanığın atılı suçtan beraatine karar verildiği ancak bu kararın yetersiz gerekçe ile verildiği gerekçesiyle bozulduğu belirtilmiştir. Muhalefet şerhinde ise, müştekinin olaydan hemen sonra verdiği ve değişmeyen birbiriyle uyumlu ifadesine dayanarak sanığın suçlu olduğuna karar verilmesi gerektiği ifade edilmektedir. Kanun maddeleri olarak, hırsızlık suçu ile ilgili Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi kullanılmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre olaydan bir gün önce, sanığın, müştekiye ait fırına gelerek, kalacak yer ve iş istediği, müştekinin fırının üst katında bulunan ve diğer çalışanların da kıyafet değiştirebildikleri odada kalmasına izin vermesi üzerine sanığın burada kaldığı, olay günü müştekinin, sanığın kaldığı odaya gelip kıyafetlerini çıkardığı, cebinde para bulunduğunu iddia ettiği pantolonunu da buraya bıraktığını, daha sonra sanığın fırından ayrıldığını, müştekinin ertesi gün, pantolonunun cebinde bulunan 1.600 TL paranın olmadığını farkettiğini beyan ettiği olayda, sanığın tüm aşamalarda üzerine atılı suçu işlemediğini belirtmesi karşısında; sanığın hırsızlık suçunu işlediğine dair, müştekinin soyut iddiaları dışında hukuka uygun, her türlü kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, sanığın atılı suçtan beraati yerine yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan bu sebepten dolayı hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15/09/2022 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
MUHALEFET ŞERHİ:
Sanığın 02.04.2012 günü saat 19:30 sıralarında katılanan işlettiği fırına gelerek iş istediği, katılanın da sanığı işe aldığı, kalacak yerinin olmadığını beyan etmesi üzerine, katılanın sanığı fırının içinde merdivenle çıkılan depo gibi kullanılan üst katta kalmasına izin verdiği, 20:30 sıralarında da katılanın fırını kilitleyerek ayrıldığı, aynı gece (03.04.2012) 02.30 sıralarında katılanın fırına gelerek sanığın yattığı üst kata çıkıp üzerini değiştirip aşağı inerek çalışmaya başladığı, sanığın çalışmaya fırına inmediği 09:00- 09:30 sıralarında fırından çıkarak gittiği, katılanın 14:00 sıralarında üniversite kantinine gitmek üzere üst kata çıkıp elbiselerini değiştirirken cebindeki 1600. TL parasının yerinde olmadığını görmesi üzerine şikayetçi olduğu, sanığın kaldığı depoya başka kimsenin girip çıkmadığı, sanığın sabah 09.30 gibi kaldığı depodan inerek hiçbir açıklama yapmadan fırından ayrıldığı, içinde çamaşırlarının yer aldığı çantasını kaldığı yerde bıraktığı, almak için tekrar dönmediği, sanığın ise ücrette anlaşamadığı için işten ayrıldığını savunduğu olayda CGK 17/13-59 E. 18/534 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa iftira etmesi için herhangi bir neden bulunmayan katılanın olaydan hemen sonra verdiği ve aşamalarda değişmeyen birbiri ile uyumlu anlatımlarına da üstünlük tanımak gerektiğinden sanığın atılı suçtan cezalandırılmasına yönelik kararın onanması kanaatinde olduğumdan sayın çoğunluğa katılamıyorum.