Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3108 Esas 2022/14922 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karar incelenmiştir. Kararda, Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, kararda sanığın eylemi TCK'nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile eksik ceza tayini yapıldığı ve sanığın hukuki durumunun uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Karar sonunda 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararına göre yürürlükte olup, infaz aşamasında gözetilmesi gerekmektedir.
TCK'nın 141/1. maddesi hırsızlık suçunu düzenlerken, 142/2-h maddesi ise suya, elektriğe veya doğalgaza bağlı olmayan motorlu araçlardan bir şey çalınması suçunu tanımlar.
6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi uzlaştırma hükümlerini düzenlemekte olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesi suçun uzlaşma kapsamına alındığı belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın katılan ile birlikte kahvehanede iken katılandan fotoğraf çekmek için cep telefonu istemesi üzerine katılanın verdiği cep telefonunu alarak gitmesi ve bir daha da geri gelmemesi şeklindeki eyleminin TCK'nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile uygulama yapılmak suretiyle eksik ceza tayini,
2- Kabule göre de;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,



Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin gözetilmesine, 19.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.