Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4381 Esas 2022/15126 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, müştekinin iş yerine hırsızlık yaparak kasa anahtarını bulup kasayı açarak suça konu malları çalmıştır. Mahkeme, sanığın eyleminin hırsızlık suçunu oluşturduğunu ve suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülmesi nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında hak yoksunluklarının gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hüküm üzerinde onama kararı verilmiştir.
Detaylı bilgi:
- Suç: Hırsızlık
- Hüküm: Mahkumiyet
- Kanun Maddeleri:
- TCK’nın 142/2-d maddesi: Hırsızlık suçu
- TCK’nın 142/2-h maddesi: Hırsızlık suçu
- TCK'nın 53. maddesi: Hak yoksunlukları ve infaz aşamasındaki uygulamaları düzenleyen madde
- Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi gibi diğer kanunlar da konuyla ilgili olarak kararda yer alıyor.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın daha önce geçici süre çalıştığı müştekinin işyerine hırsızlık yapmak amacıyla girerek çekmecede bulunan kasa anahtarını bulup, iş yerinde bulunan kasayı haksız yere elinde bulundurduğu anahtarla açarak suça konu malları çalması şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek, aynı Kanun'un 142/2-h maddesi gereğince uygulama yapılması sonuç cezayı değiştirmediğinden bu husus bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.