Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3639 Esas 2022/15097 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanık hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verdi. Mükerrir olduğu gerekçesiyle sanığın hapse girmesi gerektiği belirtildi. Ancak, daha önceki mahkumiyet kararı nedeniyle mükerrirler için öngörülen infaz rejimi uygulanması yeterli görüldü. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesine ilişkin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi göz önünde bulundurularak hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirtildi. Ancak, sanığın hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenle karar bozuldu.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mükerrirliğe esas alınan ilamda da 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nin 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 20.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.