Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4327 Esas 2022/15262 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükmün temyiz incelemesi neticesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hükmün temyiz incelemesi neticesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Müştekinin 22.00 sıralarında park ettiği aracının ertesi sabah 06.30 sıralarında kapı kilidinin kırılmış olduğunu gördüğü şeklindeki beyanı, sanığın suç saatine ilişkin bilgi vermemesi ve olay günü güneşin doğuş saatinin 05.33 olduğunun anlaşılması karşısında suçun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu gerekçeli kararda gösterilmeden TCK'nın 143. maddesinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundna hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 21.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.