Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1614 Esas 2022/15219 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, sanıklar haksız yere sahipli hayvanı öldürme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarını işledikleri gerekçesiyle mahkum edilmiştir. Kanun değişiklikleri nedeniyle sahipli hayvan artık mal olmaktan çıkarılmış, can olarak kabul edilmiş ve cezaları artırılmıştır. Ancak suç tarihi itibariyle daha lehe hükümler içeren eski TCK'nın 151/2. maddesinin uygulanması hukuka uygun bulunmuştur. Konut dokunulmazlığının ihlali suçu, uzlaşma kapsamında olmadığı için uzlaşma hükümleri uygulanamayacak ancak sonrasında yapılan kanun değişikliğiyle mala zarar verme suçu uzlaşma kapsamına alındığı için konut dokunulmazlığının ihlali suçu ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma yapılması gerektiği belirtilmiştir. Sanıkların temyiz nedenleri kabul edilerek hükümler bozulmuştur. Karar sonrası kurulacak yeni hükümlerde CMUK'nun 326/son maddesi gözetilecektir. Kanun maddeleri olarak; 5237 sayılı TCK'nın 151/2. maddesi, 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu'nun 28/A maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253/3. maddesi olarak belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Haksız yere sahipli hayvanı öldürme, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar 14/07/2021 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Hayvanları Koruma Kanunu ile TCK’da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 17. maddesi uyarınca 5237 sayılı TCK’nın 151/2. maddesi yürürlükten kaldırılmış, anılan Kanun hükümleri uyarınca sahipli hayvan mal (eşya) olmaktan çıkartılıp, can olarak kabul edilmiş ve 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu’na eklenen “Adli Cezalar” başlıklı 28/A maddesi ile de bu nevi sahipli hayvanı kasten yaralama ya da öldürme suçunun cezaları artırılmış ise de; suç tarihi itibariyle daha lehe hükümler içeren TCK’nın 151/2. maddesinin somut olayda uygulanmasının hukuka uygun olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
1) 5237 sayılı TCK'nın 116/1-4. maddesi kapsamındaki konut dokunulmazlığının ihlali suçu 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesinde de CMK'nın 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında ise de; 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesinde “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” hükmü uyarınca mala zarar verme suçunun hüküm tarihinde uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından da uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle CMK’nın 253/3. maddesinin 2. cümlesinde yer alan engelin ortadan kaldırıldığının anlaşılması karşısında, konut dokunulmazlığının ihlali suçu ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
2) CD görüntü tutanağı, taraf beyanları ve tüm dosya kapsamından eylemin 18.57’de gerçekleştiği, suç tarihinde gecenin 18.20’de başladığı buna rağmen sanıklar hakkında TCK’nın 116/4 maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümlerde 1412 sayılı CMUK'nun 326/son maddesinin gözetilmesine, 21/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.