Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7249 Esas 2022/15194 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. İkinci kovuşturma öncesinde zorunlu müdafinin atanması gerektirecek bir durum olmadığı belirtilmiştir. Sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş, ancak müdafiinin temyize yetkisi olmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle müdafiinin temyiz isteği reddedilmiştir. 5271 sayılı CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları, sanığa zorunlu müdafi atanması durumunu açıklamaktadır. Kanunun 317. maddesi, temyiz hakkının sınırlandırılmasını düzenlemektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın ihbar bildiriminden önceki kovuşturmada istinabe mahkemesinde 25/12/2013 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, müdafi istemediğini belirttiği ve müdafii bulunmaksızın sorgusunun yapıldığı, 5271 sayılı CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum da bulunmadığı halde, sanığa bozmadan önce ilk kovuşturmada barodan atanmış olan müdafii Av. ...’un yüzüne karşı tefhim edilen 28/01/2021 tarihli karar, müdafii tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı ve Dairemizin 02/03/2022 tarihli noksan ikmali kararı üzerine sanığa gerekçeli hükmün 24/06/2022 tarihinde tebliğ edildiği ve kararın sanık tarafından temyiz edilmediği anlaşıldığından, yukarıda belirtilen gerekçe ile daha önceden barodan görevlendirilmiş olan ve temyize hakkı bulunmayan sanık müdafii Av. ...’un temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 21/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.