Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2725 Esas 2022/15392 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin dosyayı inceledi. Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrası gereği, tebligatın gerçek kişilere yapılması için iki aşamalı bir yöntem benimsendiği belirtilerek, önce bilinen en son adrese tebligat çıkarılması gerektiği ve çıkarılan tebligatın tebliğ edilememesi halinde, adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edilmesi gerektiği ifade edildi. Ancak dosyada, sanığın doğrudan MERNİS adresine çıkarılan tebligat işleminin usule aykırı olduğu belirtilerek, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten sonra incelenmek üzere iadesine karar verildi. Bu karara dayanak teşkil eden kanun maddeleri ise Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2 ve 23/1-8, Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin ise 16/2. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, temyiz dışı sanık ...’ın yokluğunda verilen hükmün sanığın doğrudan MERNİS adresine çıkarıldığı anlaşılmakla, “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan tebligat işleminin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (öncelikle bildirdiği en son adresine tebliğ yapılması, bu adreste tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.