Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21852 Esas 2022/15374 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında daha önce verilen hüküm Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından bozulmuş ve mahkeme yeniden görülmüştür. Ancak sanık sirayet nedeniyle bozma sonrası verilen hükmü temyiz etme hakkı olmadığından, bu talep reddedilmiştir. Diğer sanıkların temyiz talepleri de reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: 1412 sayılı CMUK'nun 325. ve 317. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, TCK'nın 58. ve 141/1. maddeleri, 6763 sayılı Yasa'nın 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi. Karar oybirliğiyle alınmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.10.2012 tarih, 2011/777 Esas ve 2012/1819 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere önceki kararı temyiz etmeyen veya temyiz talebi reddedilen hükümlünün sonraki hükmü temyiz edemeyeceğine ilişkin ilke ve kabuller karşısında; Yargıtay 17.Ceza Dairesinin 18.12.2018 tarih, 2017/4262 Esas ve 2018/16476 Karar sayılı ilamı ile lehe bozmanın, mahkemece verilen 08.10.2014 tarihli hükmü temyiz etmeyen sanığa da sirayetine karar verilmesi üzerine yeniden kurulan inceleme konusu hükme ilişkin sanık ve müdafiinin temyiz isteminde bulunduğu ancak sanığın sirayet nedeniyle bozma sonrası verilen hükmü temyiz etme hakkı mümkün olmadığından, 1412 sayılı CMUK'nun 325. maddesi gereği lehe bozmadan sirayet nedeniyle yararlanan sanık hakkında, bozma sonrası mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi delaletiyle 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Sanık ... hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253.maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın tekerrüre esas alınan ilamına konu TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.