Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3901 Esas 2022/15522 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür
1. Sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılana ait banka kartı ile 3 farklı ATM’den 5 defada toplam 5.000 TL. para çeken sanığın eylemlerinin bir bütün olarak zincirleme suçu oluşturması karşısında, sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu yönünden 5237 sayılı TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığa atılı banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu için TCK'nın 245/1. maddesinde, suç tarihinde yürürlükte bulunduğu şekliyle, üç yıldan altı yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezası yaptırımlarının her ikisinin de birlikte öngörüldüğü, kanunda hapisle birlikte öngörülen adli para cezasının gün sayısının alt sınırının gösterilmediği hallerde aynı Kanun'un 52/1. maddesi gereğince alt sınırın beş gün olduğu; somut olayda sanık hakkında yüklenen suçtan dolayı temel hapis cezasının kanun maddesinde gösterilen alt sınırdan belirlendiği halde, aynı gerekçe ile adli para cezasının gün sayısının 5 gün yerine, 41 gün olarak belirlenmesi suretiyle TCK'nın 245/1 ve 52/1. maddelerine açıkça aykırı davranılması sonucu, fazla adli para cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; “5237 sayılı TCK'nın 245/1. maddesi uyarınca hükmolunan temel adli para cezasının 5 gün olarak belirlenmesine, 5 gün adli para cezasının aynı Kanun'un 52/2. maddesi uyarınca mahkemenin takdiri gözetilerek bir gün karşılığı 20,00 TL kabul edilerek sonuç adli para cezasının 100,00 TL olarak belirlenmesine” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın aynı okulda beraber çalıştığı katılanın cebinden suça konu kredi kartını çalması şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek sanık hakkında aynı Kanun’un 142/1-a maddesinden hüküm kurulmak suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 26.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.