Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7485 Esas 2022/15545 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin bir hırsızlık suçuna ilişkin verdiği mahkumiyet kararı incelendi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına göre, gündüz vakti tamamlanmış ve etkin pişmanlık olmayan hırsızlık suçu ile geceleyin binadan hırsızlığa teşebbüs suçu ayrı ayrı değerlendirilerek ceza tayini yapılması gerektiği belirtildi. Ancak temel cezanın arttırılması ve indirim yapılması gereken durumlar karıştırılarak eksik ceza verildiği tespit edildi. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edildi. Sonuç olarak, yapılan itirazların reddedilmesiyle kararın onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şu şekilde: TCK'nın 142/2-h, 143/1,43/1,35/1,62,53.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 21/05/2013 tarihli 2012/13-1543 Esas, 2013/257 Karar, 15/03/2016 tarihli 2014/10-847 Esas, 2016/128 Karar, 11/12/2018 tarihli 2018/11-120 Esas, 2018/627 Karar, 07/02/2019 tarihli 2015/13-770 Esas, 2019/74 Karar, 27/02/2020 tarihli 2017/10-344 Esas, 2020/140 Karar sayılı kararlarında da ifade edildiği gibi 06/02/2015 tarihli gündüz vakti tamamlanmış ve etkin pişmanlık olmayan hırsızlık suçu ile 11/02/2015 tarihinde işlenen TCK’nın 43. maddesi kapsamında değerlendirilerek ceza tayini gereken geceleyin binadan hırsızlığa teşebbüs suçlarından ayrı ayrı uygulama yapılıp sonuç cezası fazla olan gündüzleyin, binadan, tamamlanmış ve etkin pişmanlığın da olmadığı hırsızlık suçundan tayin edilecek temel cezanın TCK’nın 43/1 maddesi gereğince arttırılarak bu şekilde ulaşılacak cezadan TCK’nın 62/1. maddesi gereğince indirim yapılması gerektiği gözetilmeden TCK’nın 142/2-h,143/1,43/1,35/1,62,53 maddelerinin karma uygulanması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından ve sanık hakkında 142/2-h, 143/1. maddeleri gereğince hükmedilen 7 yıl 6 ay hapis cezasından, TCK’nın 43/1. maddesi gereğince ¼ arttırım yapılırken 9 yıl 4 ay 15 güne hükmedilmesi gerekirken 8 yıl 16 ay 15 güne hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edildikten sonra diğer uygulama maddelerinin uygulanmasıyla sonuçta ceza doğru tayin edildiğinden bozma nedeni yapılmamış,
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 26/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.