Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7367 Esas 2022/15676 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, müştekiye ait market önünde bulunan 5 kg ağırlığındaki zeytinyağı bidonunu çaldığı için hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Yargıtay'ın yapılan temyiz incelemesi sonucunda, temyiz talebinin süreden reddine karar verilmiştir. Ancak, COVİD-19 salgını sebebiyle sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldığı için yapılan incelemede, hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Sanık, TCK’nın 141/1, 143, 145, 168/1, 62 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hırsızlık suçundan yapılan yargılama sonucunda, Zonguldak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.02.2020 tarihli ve 2019/399 Esas 2020/131 Karar sayılı ilâmı ile sanığın TCK’nın 141/1,143, 145, 168/1, 62 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonunda; 01.06.2022 gün ve 2020/32519 Esas, 2022/11019 Karar sayılı ilâm ile temyiz talebinin süreden reddine kararın ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.09.2022 gün, 2-2020/100368 sayılı karar düzeltme talebi üzerine CMK'nın 308. maddesi uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosya dairemize gönderilmekle yapılan incelemede;
Sanığın müştekiye ait marketin önünde bulunan 5 kg ağırlığındaki zeytinyağı bidonunu çaldığı eylem sonucu Zonguldak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.02.2020 tarihli ve 2019/399 Esas 2020/131 Karar sayılı ilâmı ile sanığın TCK’nın 141/1,143, 145, 168/1, 62 maddeleri gereğince hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, karar sanığa 17/04/2020 tarihinde tebliğ edilmiş, sanık kararı 29/04/2020 tarihinde temyiz etmiş, bunun üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonunda; 01.06.2022 gün ve 2020/32519 Esas, 2022/11019 Karar sayılı ilâm ile temyiz talebinin süreden reddine karar verilmiş, COVİD-19 salgını sebebiyle 7226 sayılı Kanun'un geçici 1. maddesi ve 29/04/2020 tarih, 2480 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile tüm adli sürelerin 27/02/2020 tarihinden 15/06/2020 tarihine kadar durdurulması karşısında; sanığın 17/04/2020 tarihinde tebliğ edilen mahkumiyet hükmüne yönelik 29/04/2020 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulüne ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonunda; 27.02.2020 tarihli ve 2019/399 Esas 2020/131 Karar sayılı ilâmı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin verilen temyiz talebinin reddine dair kararın KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
COVİD-19 salgını sebebiyle 7226 sayılı Kanun geçici 1. madde ve 29/04/2020 tarih, 2480 sayılı Cumhurbaşkanı kararı ile tüm adli sürelerin 13/03/2020 tarihinden itibaren 15/06/2020 tarihine kadar durdurulması karşısında, sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10.maddesi ile TCK'nın 53.maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 28/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.