Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7052 Esas 2022/15659 Karar Sayılı İlamı

Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan sanık ...'ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 165/1, 62/1, 50/1-a ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası ve 80,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına ilişkin Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 tarihli ve 2014/804 esas, 2015/344 sayılı kararının Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 11/09/2019 tarihli ve 2019/2780 esas, 2019/13189 karar sayılı ilâmı ile bozulmasını müteakip, yeniden yapılan yargılama sonunda sanığın bina içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 145 ve 62. maddeleri gereğince 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının anılan Kanun'un 58/6-7. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/01/2020 tarihli ve 2019/622 esas, 2020/63 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 27/06/2022 gün ve 11568-2021- Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/07/2022 gün ve 2022/96825 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 tarihli ve 2014/804 esas, 2015/344 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine bozulduğunun anlaşılması karşısında; 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 326/son maddesi gereğince 3.000,00 Türk lirası ve 80,00 Türk lirası adlî para cezalarının sanık bakımından kazanılmış hak olduğu gözetilmeden, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasına hükmolunmasında,
2-Sanık hakkında Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1144 esas, 2018/2083 sayılı ilâmı tekerrüre esas alınarak cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de; sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde böyle bir sabıkasının olmadığı ve tekerrüre esas alınabilecek surette başkaca bir mahkûmiyet kaydının da bulunmaması karşısında, 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

1-5271 sayılı Kanun'un 307/5. maddesinde yer alan "Hüküm yalnız sanık tarafından veya onun lehine Cumhuriyet savcısı veya 262 nci maddede gösterilen kimselerce temyiz edilmişse, yeniden verilen hüküm, önceki hükümle belirlenmiş olan cezadan daha ağır olamaz." şeklindeki düzenleme karşısında, Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 tarihli kararının sanık tarafından temyiz edildiği ve bozma öncesi verilen hükümde sanık ...'ün 3000 TL ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği nazara alındığında bu hususun sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, bozma kararı üzerine yapılan yargılama sonucu yazılı şekilde 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-Sanık ... hakkında Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1144 esas, 2018/2083 sayılı ilâmı tekerrüre esas alınarak cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de; sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde böyle bir sabıkasının olmadığı ve tekerrüre esas alınabilecek surette başkaca bir mahkûmiyet kaydının da bulunmaması karşısında, 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi nedenleriyle kanun yararına bozma talebi yerinde görüldüğünden (ADANA) 24. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 21.01.2020 tarihli ve 2019/622 esas, 2020/63 karar sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle, sanığın "CMUK'nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle, hükmolunan 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasının 3000 TL ve 80 TL adli para cezası üzerinden infazına” cümlesinin eklenmesine ve hüküm fıkrasından 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılmasına, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 28/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.