Tebliğname No : KYB - 2015/55394
3213 sayılı Maden Kanunu’na muhalefet eyleminden dolayı F.. G.. hakkında, anılan Kanun"un 12/5. maddesi gereğince K. Valiliği İl Daimi Encümenin 24/03/2014 tarihli ve 162 sayılı kararı ile uygulanan 387.410,31 Türk lirası idarî para cezasına yönelik başvurunun reddine dair Konya 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 02/10/2014 tarihli ve 2014/139 değişik iş sayılı kararına vaki itirazın keza reddine ilişkin Konya 1. Sulh Ceza Hâkimliğinin 06/11/2014 tarihli ve 2014/1840 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 09/02/2015 gün ve 9348 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/02/2015 gün ve KYB.2015-55394 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
3213 sayılı Maden Kanunu’nun 12. maddesindeki “Ruhsatı olmadan veya başkasına ait ruhsat alanı içerisinde üretim yapıldığının tespiti halinde faaliyetler durdurularak üretilen madene mülki idare tarafından el konulur. Bu fiili işleyenlere, bu fıkra kapsamında üretilmiş olup el konulan ve el konulma imkanı ortadan kalkmış olan tüm madenin ocak başı satış bedelinin üç katı tutarında idari para cezası uygulanır. Ruhsat alanında ruhsat grubu dışında üretim yapıldığının tespiti halinde faaliyetler durdurularak üretilen madene mülkî idare amirliklerince el konulur. Bu fiili işleyen kişilere, bu fıkra kapsamında üretilmiş olup el konulan ve el konulma imkânı ortadan kalkmış olan tüm madenin, ocak başı satış bedelinin iki katı tutarında idari para cezası uygulanır. El konulan madenler, mülki idare amirliklerince satılarak bedeli il özel idaresi hesabına aktarılır.” düzenlemeye nazaran, dosya kapsamına göre, A. O. isimli şahsa ait arazide ağaçlandırma yapılması amacıyla, adı geçen şahsın bilgi ve rızası dahilinde kabahatliye ait harfiyat şirketince bahse konu araziden toprak almak şeklinde gerçekleşen eylemin, kabahatlinin ticari üretim faaliyeti amacı olmadığı cihetle madde kapsamında kalmadığı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Konya 1 ve 2. Sulh Ceza Hâkimlikleri tarafından kanun yararına bozma isteminde ileri sürülen nedenler yönünden dosya kapsamında bulunan tanık beyanları ile diğer tüm deliller tartışılıp takdir edilmek suretiyle karar verildiği ve kanun yararına isteminde yeni bir delil de sunulmadığı cihetle delil takdiri yapılarak verilen kararlar aleyhine kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 05/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.