Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4686 Esas 2022/15941 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Kararda, sanık hakkında konut dokunulmazlığı ihlali suçundan karar verildiği ancak diğer müştekiye yönelik aynı suçtan hüküm verilmemesi nedeniyle bu suç için zamanaşımı süresi içinde karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, suçun birden fazla kişi tarafından işlenmesi nedeniyle verilen cezanın artırılması ve mükerrir olduğu için cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği hatırlatılmıştır. Hükümler temyiz itirazları yerinde görülmediği için onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
-Mala zarar verme suçu için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 151/1. maddesi
-Konut dokunulmazlığı ihlali suçu için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 119/1-c maddesi
-Mükerrirlere özgü infaz rejimi için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6-7. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan iki farklı müştekiye yönelik ayrı ayrı cezalandırılması talebi ile dava açıldığı halde, sadece bir müştekiye yönelik konut dokunulmazlığı ihlali suçu yönünden karar verildiği belirlenmiş olmakla, zamanaşımı süresi içerisinde diğer müştekiye yönelik konut dokunulmazlığının ihlal suçundan karar verilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi nedeniyle, sanığa verilen cezanın 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi, mala zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi gereğince hüküm kurulurken, seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edildiği halde aynı Kanun’un 50/2. maddesine aykırı olarak tayin olunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi ve sanığın adli sicil kaydına göre, Niğde 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 23.11.2012 tarihli ve 2012/614 E., 2012/573 K. sayılı tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunan sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK'nın 58/6-7. maddesi uyarınca, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 03.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.