Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/6676 Esas 2022/15955 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karşılıksız yararlanma suçuyla yargılanan sanık, 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmıştır. Ancak, suç tarihinin 26/02/2011 olduğu dikkate alınarak, katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, düşme kararı verilmiştir. Bu sebeple mahkeme kararı bozulmuş ve sanık hakkında ceza verilmemesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 163/3, 62/1, 50/1-a ve 52/2. maddeleri
- 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/4-a maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/4-a maddesi

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Düşme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, ... 9. Asliye Ceza Mahkemesince 5237 sayılı TCK’nın 163/3, 62/1, 50/1-a ve 52/2. maddeleri uyarınca 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair verilen 31/03/2015 tarihli ve 2015/5 Esas - 2015/182 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün aynı Kanun’un 66/1-e maddesine göre hesaplanan 8 yıllık zamanaşımını kestiği ve böylelikle zamanaşımının dolmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
6352 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesinden sonra işlenen suçlardan dolayı 5237 sayılı TCK’nın 168. maddesinin aynı Kanun ile eklenen 5. fıkrasında, zararın soruşturma tamamlanmadan giderilmesi halinde kamu davası açılmayacağı öngörülmüş ise de, 6352 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesinden önce işlenen suçlar yönünden anılan Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca zararın tamamen tazmin edilmesi halinde etkin pişmanlık nedeniyle CMK’nın 223/4-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği ve suç tarihinin 26/02/2011 olduğu dikkate alınarak yapılan incelemede;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde düşme kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2. maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 03/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.