Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4285 Esas 2022/16087 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği ceza kararında, sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçlarında mahkum edildiği belirtiliyor. Temyiz istemleri incelendiğinde, mala zarar verme suçuna yönelik temyiz isteminin reddedildiği ve bu suç için TCK'nın 53. maddesi uyarınca öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği belirtiliyor. Ancak hırsızlık suçuna yönelik temyiz istemleri incelendiğinde, sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edildiği ve savunma hakkının kısıtlandığı tespit ediliyor. Bu nedenle hüküm, kanun maddelerine aykırı davranıldığı gerekçesiyle bozuluyor. TCK'nın 142/2-h, 143, 188/1 ve 289/1-e maddeleri açıklanıyor.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin sadece sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm bakımından sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğine yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelemesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 04.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.