Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4915 Esas 2022/16361 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmü alırken, hırsızlık suçundan da mahkumiyet hükmü almıştır. Mala zarar verme suçuna ilişkin temyiz itirazları reddedilirken, hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur. Sanığın kapıları kilitli ve camları kapalı araçtan çanta çalarak hırsızlık suçu işlediği belirtilmiştir. Hukuki açıdan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h maddesi uyarınca suç işlediği vurgulanırken, kararda yer alan diğer bir madde olan 142/1-e maddesi uygulanarak eksik ceza tayini yapıldığı belirtilmiştir. Bu nedenle hüküm bozulmuştur. Kararın sonunda 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikler hakkında açıklama yapılmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Dosya kapsamına göre, sanığın, müştekinin kapıları kilitli, camları kapalı vaziyette park halinde bırakmış olduğu aracının arka camını kırarak, araç içinden çanta çaldığının anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının nitelendirilmesinde hataya düşülerek aynı Kanun'un 142/1-e maddesi uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümlerde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 06/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.