Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4606 Esas 2022/16337 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. Mala zarar verme suçuna ilişkin temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazlarında yanılınca karar bozulmuştur. Sanığın zorunlu müdafi atanması gerektiği, savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hükmün bozulması gerektiği belirtilmiştir. Kararda, TCK'nın 53, 142/2-h ve 143 maddeleri, 5271 sayılı CMK'nın 150/3 maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 326/son maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı da bahsedilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
a) Sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken, sanığın eylemini tanık ...'ın beyanına göre gece vakti gerçekleştirdiğinin dosya kapsamı ile sabit olmasına rağmen TCK’nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
Yukarıdaki bozma nedenine göre;
b) 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nun 326/son maddesinin gözetilmesine, 06.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.