Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4837 Esas 2022/16281 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Tekerrüre esas alınan bir önceki mahkumiyeti sebebiyle hak yoksunlukları uygulanacak ve infaz aşamasında TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik göz önünde bulundurulacaktır. Ancak, müştekinin kısmi iadeye rızası olup olmadığı sorulmadan yapılan karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri: TCK'nın 141/1. ve 168/1. maddeleri, CMK'nın 253. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tekerrüre esas alınan İnegöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/1954 Esas ve 2014/433 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde yazılı ''hırsızlık' suçuna ait olduğu ve CMK'nın 253. maddesinde 7188 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tekerrüre esas alınan İnegöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/1954 Esas ve 2014/433 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde yazılı ''hırsızlık' suçuna ait olduğu ve CMK'nın 253. maddesinde 7188 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın, müştekinin ikametine bir hafta arayla iki kez girerek, torpil ve maytap çaldığı, sanığın babasının, sanığın odasında bulunan belli miktardaki torpil ve maytabı gördüğü, sanığın çalmış olabileceğinden şüphelenerek polise teslim ettiği, yargılama aşamasında beyanı alınan müştekinin kalan zararının 600 TL. olduğunu bildirdiği ve sanık tarafından bu miktarın ödendiğinin anlaşılması karşısında; müştekinin kısmi iadeye rızası olup olmadığı hususu sorularak, rıza göstermesi halinde sanık hakkında TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeyerek yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 06.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.