Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4198 Esas 2022/16419 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmişti, ancak Adli Tıp Kurumu'nun raporuna göre güvenlik kamerasındaki görüntü örnekleri yetersizdi ve tanık ifadesi de sanığın suçunu kanıtlamaya yeterli değildi. Bu nedenle, sanığın her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı bir delil olmadığı için suçlu olmadığına karar verildi ve mahkumiyet kararı bozuldu.
Kanun maddeleri: Hırsızlık suçu için Türk Ceza Kanunu'nun 142. maddesi, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu için 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 118. maddesi, mala zarar verme suçu için ise Türk Ceza Kanunu'nun 152. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece sanığın polis ekiplerince kamera kaydından ve tanık İlyas Aydın’ın beyanlarından tespit edildiği belirtilerek cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; dosya içerisinde mevcut olan 31.03.2016 tarihli Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Dairesi Ses ve Görüntü İnceleme Şubesi raporunda güvenlik kamerasındaki görüntü örneklerinin sanığa ait görüntülerle mukayese açısından yetersiz olduğunun belirtildiği ve tanık ...’ın da olay tarihinde bir kadının hırsız var diye bağırmasından sonra müştekinin iş yerinin köşesinden Hyundai marka bir araç geçtiğini; ancak içinde olan kişileri görmediğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; sanığın atılı suçları işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı bir delil mevcut olmadığı anlaşıldığından, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince sanığın üzerine atılı suçlardan beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 10.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.