Esas No: 2021/4476
Karar No: 2022/16461
Karar Tarihi: 10.10.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4476 Esas 2022/16461 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/4476 E. , 2022/16461 K.Özet:
Mahkeme, bir hırsızlık suçu nedeniyle mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, sanığın davranış bozukluğu tanısıyla tedavi gördüğü anlaşıldığı ve cezai ehliyetini etkileyen akıl hastalığı bulunup bulunmadığı konusunda rapor alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 32. maddesi; 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın temyiz dilekçesinin ekinde dosyaya sunduğu, ... Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Baştabipliği tarafından düzenlenen 23.06.2016 tarihli evrakta sanığın, 21.06.2016 tarihinden itibaren davranış bozukluğu tanısı ile hastanede yatarak tedavi görmekte olduğunun belirtildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın 03/08/2015 tarihinde işlediği iddia edilen hırsızlık suçunun hukuki anlam ve sonuçlarını kavrama yeteneğini azaltacak derecede akıl zayıflığının etkisi altında olup olmadığı ve 5237 sayılı TCK'nın 32. maddesi kapsamında cezai ehliyetini etkileyen akıl hastalığı bulunup bulunmadığı konusunda Adli Tıp Kurumundan ya da Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanelerinden rapor aldırılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve eşinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.