Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4204 Esas 2022/16603 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hırsızlık suçuyla ilgili olarak Fatma ve Abdullah isimli sanıkların tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ancak tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiştir. Bu durum infaz aşamasında gözetilebileceği için bozma sebebi yapılmamıştır. Ancak yargılama giderlerinin sanıklardan alınarak hazineye irad kaydına karar verilmesi yerine her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinden ayrı ayrı, birlikte sarfına neden oldukları yargılama giderinin ise payları oranında kendilerinden alınması gerektiği belirtilerek hükümlerin düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edilmiştir. CMK'nin 324. maddesi ise yargılama giderlerinin neleri kapsayacağını, kimin tarafından belirleneceğini, kime ve nasıl yükletileceğini düzenlemektedir. Buna göre her sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.01.2013 tarih ve 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı kararı ile 2012/13-1444 Esas ve 2013/305 Karar sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece, sanıklar Fatma ve Abdullah hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de, bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
5271 sayılı CMK'un 324. maddesinin 2. ve 3. fıkralarında yargılama giderlerinin neleri kapsayacağının, kimin tarafından belirleneceğinin, kime ve nasıl yükletileceğinin düzenlendiği, buna göre her sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise paylarına düşen oranın belirlenerek karar verilmesi gerekirken yargılama giderlerinin sanıktan alınarak hazineye irad kaydına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve müdafilerinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, yargılama giderlerine ilişkin bölümler çıkarılarak yerine "Her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinden ayrı ayrı, birlikte sarfına neden oldukları yargılama giderinin ise payları oranında kendilerinden alınarak" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.