Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7173 Esas 2022/16553 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık ve iş yerine izinsiz girme suçu nedeniyle sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, sanığa yapılan tebligat işlemleri usule uygun olmadığı için, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi ve dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na gönderilmesi gerektiği kararını verdi. Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi gereği, tebligat yapılacak kişinin bilinen en son adresi esas alınır ve Tebligat Kanunu'nun diğer maddelerine uygun olarak işlem yapılır. Eğer bilinen en son adres geçerli değilse, adres kayıt sistemindeki adres kabul edilir. Tebligat yapılamaması halinde, güncel MERNİS adresine tebligat yapılmalıdır.
Kanun maddeleri:
- Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 maddeleri
- Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, temyiz dışı sanık ...’ün yokluğunda verilen kararın doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemlerinin usule aykırı olmasından dolayı sanık ...’e usulüne uygun olarak gerekçeli kararın (sanığın cezaevinde olması halinde cezaevinde bizzat okunup anlatılarak tebliği, aksi halde bilinen en son adresine tebliğ yapılması, bu adreste tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilmesi, tebligat belgesi ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklenerek, ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 11.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.