Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/6100 Esas 2022/16581 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Ancak, mahkemede yapılan hatalar nedeniyle, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları kabul edildi ve hüküm bozuldu. TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve zorunlu müdafiinin karar duruşmasında hazır bulunması gerektiği gözetilmediği belirtildi. Bu nedenle, hüküm \"istem gibi\" BOZULDU. 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun ve 5271 sayılı CMK'nın ilgili maddeleri de kararda belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ve müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığa bozma öncesi müdafii atandığı ve savunmasını birlikte yaptığı, ancak bozma sonrası yapılan yargılamada savunmasının müdafii bulunmaksızın alındığı ve zorunlu müdafiinin yokluğunda mahkumiyet kararı verildiği anlaşılmakla; 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı ve 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi dikkate alınarak sanığın müdafii huzurunda savunması alınmadan ve zorunlu müdafiinin karar duruşmasında hazır bulunması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 11.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.