Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3826 Esas 2022/16665 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkemenin kararı, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak verilmiştir. Sanığın mahkumiyeti ve diğer temyiz itirazlarının yerinde görülmediği belirtilmiştir. Ancak, 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alınması nedeniyle, uzlaştırma işlemi yapılması zorunluluğu bulunduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, müştekinin zararının kovuşturma aşamasında giderildiği kabul edilerek eksik ceza tayini yapıldığı belirtilmiştir. Bu nedenlerle mahkemenin kararı bozulmuş ve yeniden hüküm kurulması istenmiştir. Kararda atıfta bulunulan kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 53, 141/1. ve 168/2. maddeleri; 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi; 31100 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de;
21/06/2016 tarihli karar duruşmasında müştekinin “Sanığın, zararını gidermediğini”, sanığın da “Durumu olmadığı için zararı gideremediğini” söylediğinin anlaşılması karşısında, zararın kovuşturma aşamasında giderildiği kabul edilerek TCK’nın 168/2. maddesi uyarınca indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesinin gözetilmesine, 12/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.