Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/5330 Esas 2022/16758 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanık hakkında yaralama, kamu malına zarar verme, mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Temyiz talepleri incelendiğinde, yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi reddedildi. Yaralama suçuna ilişkin temyiz istemi ise Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi hakkındaki kararı doğrultusunda gözetilerek reddedildi. Kamu malına zarar verme, mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçları için öngörülen cezaların asli zamanaşımı süresinin dolması sebebiyle hükümler bozuldu ve sanık hakkındaki kamu davaları düşürüldü. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Hak yoksunluklarına ilişkin hükümler.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 152/1-a, 265/1, 43 ve 151/1 maddeleri: Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme ve mala zarar verme suçlarını düzenleyen maddeler.
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi: Temyiz incelemesi süresini düzenleyen madde.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi: Zamanaşımı süresini düzenley

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yaralama, kamu malına zarar verme, mala zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında verilen hükümlere yönelik o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talebinin incelenmesi neticesinde;
03/06/2014 günlü duruşmada tefhim edilen hükmü, CMUK'nın 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 26/06/2014 günü temyiz eden o yer Cumhuriyet savcısının vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında yaralama suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3-Sanık hakkında mala zarar verme, kamu malına zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından verilen hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a, 265/1, 43 ve 151/1 maddelerinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçu, görevi yaptırmamak için direnme suçu ve mala zarar verme suçları için öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e, 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıl asli zamanaşımının 03/06/2014 olan karar tarihinden inceleme tarihine kadar dolmuş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve zarar gören kurum vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 12/10/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.