Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4993 Esas 2022/16738 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından dolayı 1 yıl hapis cezasına mahkum edildi. Yargılama süreci ve deliller göz önüne alınarak, temyiz itirazlarının reddine karar verildi ve hükümlerin istem gibi onanmasına karar verildi. Ayrıca, mala zarar verme suçu için doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilemeyeceği belirtildi. Kanun maddeleri olarak, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve TCK'nın 116/2, 119/1-c, 53. maddeleri ile 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi konu edildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde ;
Sanık hakkında TCK'nın 116/2. maddesi uyarınca belirlenen 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun'un 119/1-c. maddesi uyarınca 1 kat arttırım yapılırken 12 ay hapis yerine hesap hatası sonucu 1 yıl hapis cezasına hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı ise de, bu hatanın aynı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan indirime ilişkin sonraki uygulamayla düzeltilmesi karşısında, bu husus bozma nedeni yapılmamış; hırsızlık suçundan kurulan hüküm yönünden 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.



Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 12/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.