Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/8469 Esas 2022/16690 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanık hakkında mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmü verdi. Ancak vekalet ücreti yönünden temyiz edilen bu hüküm, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi gereğince temyiz edilemez bulundu ve reddedildi. Sanığın hakaret suçundan ise beraat hükmü verildi ve bu karar da temyiz itirazlarına rağmen onandı. Kanun maddeleri ise şöyle; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin, temyiz dilekçesiyle sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü vekalet ücreti yönünden temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.