Tebliğname No : KYB - 2015/187238

Marka hakkına tecavüz suçundan sanık Ü.. Ö..’in, 5833 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile değişik 556 sayılı Markaların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 61/A, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 43. 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 1 yıl 15 gün hapis ve 100,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanun"un 51/1. maddesi gereğince 1 yıl 15 gün hapis cezasının ertelenmesine ve 2 yıl denetim süresi belirlenmesine, hakkında hürriyeti bağlayıcı cezaya hükmolunduğundan aynı Kanun"un 53/1. maddesinde belirtilen haklan kullanmaktan yoksun bırakılmasına, ancak 53/1 -c maddesi gereğince kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer haklar yönünden ise hapis cezasının infazının tamamlanmasına kadar yoksun bırakılmasına dair İstanbul 4. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesinin 11/12/2014 tarihli ve 2014/185 esas, 2014/577 sayılı aleyhine Adalet Bakanlığının 11/05/2015 gün ve 30026 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/06/2015 gün ve KYB.2015-187238 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında marka hakkına tecavüz suçundan hükmolunan hapis cezasının ertelenmiş olması karşısında, 5237 sayılı Kanun"un 53/3-1. cümlesinde yer alan "Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz...." hükmüne aykırı olarak, kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık hakkında kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde hak yoksunluğuna karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, İstanbul 4. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesinin 11/12/2014 tarihli ve 2014/185 esas, 2014/577 sayılı kararının CMK.nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre TCK "nın 53/1. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunluğuna dair hükmün (A) bölümünün 10. paragrafının karar metninden çıkarılarak yerine “sanığın 5237 sayılı TCK.nın 53/1-a,b,d,e bentlerinde belirtilen haklarından aynı maddenin 2.fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına; 5237 sayılı TCK.nın 53/1-c bendinde belirtilen hak yoksunluklarının ise, anılan Kanun’un 53/3.maddesi gereğince kendi alt soyu yönünden uygulanmamasına, alt soyu haricindeki kişiler yönünden ise 53/1-c bendinde belirtilen hak yoksunluklarının hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına " ifadesinin eklenmesine, hükmün diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, 22/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.