Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7600 Esas 2022/16789 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında kasten yaralama suçlamasıyla açılan davada, mağdurun sanıktan şikayetçi olmadığının anlaşılması sebebiyle, mağdurun hükmü temyize götürme hakkı bulunmadığına karar verilerek temyiz reddedildi. Ancak, sanık hakkında hakaret, tehdit ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet verilmesine karşın, uzlaşma işleminin yapılmamış olması sebebiyle hüküm bozuldu ve sanık için uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 237 ve 238. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 106/1. maddesi (1. cümlesi)
- 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesi
- 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, hakaret, tehdit, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Mağdur sanık ...’ın, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mağdur sanık ...’ın, 12/11/2015 tarihli duruşmada sanık ...’den şikayetçi olmadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK'nın 237 ve 238. maddeleri uyarınca yöntemine uygun olarak davaya katılma talebinde bulunup katılan sıfatını kazanmayan mağdur sanığın hükmü temyize hakkı bulunmadığından, temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2- Sanık ... hakkında hakaret, tehdit ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Suç tarihinde uzlaşma kapsamında olmayan TCK'nın 106/1. maddesinin 1. cümlesinde düzenlenen tehdit ve aynı Kanun’un 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçları ile uzlaşma kapsamında olan hakaret suçunun birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı ancak hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. cümlede düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı, yine CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, hakaret, tehdit ve mala zarar verme suçlarından dolayı uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 13/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.