Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5468 Esas 2022/17004 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar hırsızlık suçundan mahkum edilirken, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunda verilen hükümler açıklanmasının geri bırakılması için itiraz edildi. Ancak bu kararın temyizi mümkün olmadığından sanıkların müdafiileri itiraz niteliğinde kabul edilerek incelenmesi için dosya mahkemesine geri gönderildi. Hırsızlık suçuna ilişkin kurulan hükümler ise, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b, 143. maddeleri uyarınca sanıklara verilen cezaların 62. madde gereğince 1/6 oranında indirilmesi sırasında sanıkların yerine getirilmesi gereken cezanın 1 yıl 14 ay 20 gün olduğu belirtildi. Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli iptal kararına da atıfta bulunularak, TCK'nın 53. maddesi uyarınca öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Karar oybirliğiyle onaylandı.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi: Açıklanmasının geri bırakılması kararları hakkında itiraz edilebilir.
- 5271 sayılı CMK'nın 264. maddesi: Kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacaktır.
- 5237 sayılı TCK'nın

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK’nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK’nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, sanıklar müdafiilerinin talebi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin istem gibi mahalline İADESİNE,
II- Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında kurulan hükümlerde, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143. maddeleri uyarınca tayin olunan 2 yıl 8 ay hapis cezasının 62. madde gereğince 1/6 oranında indirilmesi sırasında cezanın 2 yıl 2 ay 20 gün yerine, 1 yıl 14 ay 20 gün hapis cezası olarak eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 18/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.