Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7794 Esas 2022/17461 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın hırsızlık suçu işlediği gündüz vakti gerçekleşen olayda yüz adet traş bıçağı çaldığı belirtilmektedir. Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesi gereği iki aşamalı bir yöntem benimsenmiştir. Ancak sanığın MERNİS adresi ile aynı olan son bildirdiği adrese doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu anlaşılmıştır. Suç için öngörülen cezanın üst sınırına göre hesaplanan zamanaşımının geçmiş olması nedeniyle mahkeme kararı bozulmuş ve sanık hakkında açılan kamu davası CMK'nın 223/8. maddesi gereğince isteme aykırı olarak düşürülmüştür. İlgili kanun maddeleri şunlardır: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2., 21/1. ve 21/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b ve 66/1-e maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 322. ve 223/8. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanığın MERNİS adresi ile aynı olan son bildirdiği adrese doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, eski hale getirme isteminin kabulü ile öğrenme üzerine sunulan sanığın 13.01.2015 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin süreden reddine ilişkin 15.01.2015 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek, 17.09.2014 tarihli hükümlerin yapılan incelemesinde;
Sanığın gündüz vakti müştekinin iş yerinden temyiz dışı sanık ... ile birlikte yüz adet traş bıçağını çalması şeklinde gerçekleşen olayda, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın suç tarihinde yürürlükte bulunan 142/1-b maddesinde belirtilen hırsızlık suçunu oluşturduğu, bu suç için öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK'nın 66/1-e maddesi uyarınca hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, 17.09.2014 olan karar tarihinden, inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının CMK'nın 223/8. maddesi gereğince isteme aykırı olarak DÜŞÜRÜLMESİNE, 24.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.