Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2592 Esas 2022/17425 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü verilen bir çocuk hakkında, indirim yapılarak 4 yıl 12 ay yerine yanlışlıkla 3 yıl 14 ay hapis cezası verilmiştir. Sanıkların temyiz itirazları mahkeme tarafından reddedilerek hükmün onanmasına karar verilmiştir. Ancak, diğer sanıkların TCK'nın 142/2-d, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması nedeniyle zorunlu müdafi atanması gerektiği ve bir sanığın akıl sağlığı durumunun tespiti için Adli Tıp Kurumu raporu alınması gerektiği belirtilerek hükümler bozulmuştur.
5237 sayılı TCK'nın:
-142/2-h, 143/1-madde: hırsızlık suçu ve cezası
-31/3. madde: indirim sebepleri
-62. madde: hak indirimleri
-32/1. ya da 32/2. madde: akıl hastalığı durumu
5271 sayılı CMK'nın:
-150/3. madde: zorunlu müdafii atanması gereken durumlar
-188/1 ve 289/1-e madde: savunma hakkının kısıtlanmasını yasaklama

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143/1. maddeleri uyarınca belirlenen 7 yıl 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun’un 31/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapılırken 5 yıl hapis cezası yerine hesap hatası sonucu 4 yıl 12 ay hapis cezasına ve devamındaki uygulama ile aynı Kanun’un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak 4 yıl 2 ay hapis cezası yerine 3 yıl 14 ay hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlerin incelenmesinde;
a) 5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklar ... ile ...’e yüklenen TCK’nın 142/2-d, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanıkların savunma haklarının kısıtlanması,
b) Sanık ...’nın temyiz dilekçesi ekinde fotokopisi bulunan Derince Eğitim Araştırma Hastanesince verilen 24/07/2015 tarihli raporda; sanık hakkında “Hafif mental reterdasyon+epilepsi” tanısı konduğu, anılan raporda sanıkta iki yıldan bu yana ayda birkaç kez bilinç kaybı olan nöbet tariflendiğinin ve sanığın %60 oranında engelinin bulunduğunun belirtildiği anlaşılmakla; anılan raporun aslı ya da onaylı sureti ve ilgili hastaneden sanığın tüm tıbbi kayıtları dosya içerisine getirtildikten sonra sanığın işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalıp azalmadığı konusunda Adli Tıp Kurumunun ilgili ihtisas kurulundan ya da Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanelerinden kurul raporu aldırılıp, 5237 sayılı TCK’nın 32/1. veya 32/2. maddeleri kapsamında akıl hastalığının bulunup bulunmadığının tespit edilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 24/10/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.