Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5360 Esas 2022/17562 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir işyerinden kablo ve kaynak makinası çalınması sonucu gerçekleşen hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuyla ilgili bir dava görüyor. Mahkeme, sanığın suç vasfının hırsızlık olduğunu belirtmesine rağmen ceza tayininde yanlış bir kanun maddesi kullanarak karar verilmesi, suç adının yanlış yazılması ve tekerrüre esas alınan ilam numarasının yanlış yazılması hatası nedeniyle kararı düzeltilebilir olarak kabul etmiştir. Mahkeme, sanığın mükerrir olduğunu ve infaz rejiminin uygulanmasına karar vermiştir. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte hak yoksunluklarının uygulanması da mümkündür. Karar, temyiz itirazları yerinde olmadığından onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK’nın 142/2-h
- TCK’nın 245/1.
- 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdura ait işyerinden kablo ve kaynak makinası çalınması şeklinde gerçekleşen somut olayda; hükmün gerekçesinde suç vasfı doğru şekilde hırsızlık olarak kabul edildiği halde, sanık hakkında TCK’nın 142/2-h maddesi yerine aynı Kanun’un 245/1. maddesi uyarınca ceza tayin edildiğinin belirtilmesi, yine gerekçeli karar başlığında suç adının “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık” yerine “başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama” olarak yazılması, ayrıca hüküm fıkrasında sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilam yazılırken, söz konusu ilamın esas numarasının “2011/703” yerine “2011/403” olarak hatalı gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş; mükerrirliğe esas alınan ilamda da 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 25.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.