Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5374 Esas 2022/17507 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamında yer alan müşteki beyanına ve kamera görüntülerine göre; olay günü saat 20.36’da sanık tarafından Halk Bank ATM’sine düzenek yerleştirildiğinin, müştekinin de aynı gün saat 20.55’de para çekmek üzere söz konusu ATM’ye gelip işlem yaptığının ve ATM’nin parayı vermemesi üzerine düzeneği fark ettiğinin anlaşılması karşısında, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre; suç tarihinde gece vaktinin saat 17.45'de başladığının, bu suretle hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından; sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesi uyarınca belirlenen 1 yıl 4 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 35/2. maddesi uyarınca 1/4 oranında indirim yapılırken hesap hatası sonucu 1 yıl yerine 1 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayin edilmiş ise de, 5237 sayılı TCK’nın 143/1. maddesi uyarınca 1/2 oranında artırım yapılması yerine TCK’nın 143/1. maddesi uyarınca artırım yapılmayarak eksik cezaya hükmedilmesi, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 04/03/2008 gün ve 47/43 sayılı kararında açıklandığı üzere, yukarıda eleştiri konusu yapılan ve sanığın gerçekte alması gereken ceza miktarlarından daha az bir ceza almasına yol açan mahkeme uygulamasının sanığın lehine olması nedeniyle, bu yanılgılı uygulamada yapılan hatadan ötürü ikinci kez atıfet sağlayacak şekilde bozma yapılmasının adalet ve hakkaniyete uygun olmayacağı anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamış; sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 141/1 ve 143. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamında bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 25.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.