Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/9167 Esas 2022/17491 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiş, aynı suçtan açılan diğer dava ile birleştirilmiş ancak bu dava yönünden henüz karar verilmemiştir. Sanığın çaldığı cüzdanın içindeki parayı iade etmemesi nedeniyle sanık hakkında indirim yapılması aleyhe temyiz istemi olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararına atıfta bulunularak, infaz aşamasında gözetilmesi gereken hak yoksunluklarının 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte uygulanması mümkündür. 5237 sayılı TCK'nın 142/2-b ve 53. maddeleri uygulanarak sanık hakkında hapis cezası verilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında aynı eylem nedeniyle 06/10/2015 tarihli 2015/38222 esas nolu iddianame ile 5237 sayılı TCK’nın 142/2-b, 53 maddeleri uygulanması istemi ile ayrıca dava açıldığı ve incelemeye konu dosya ile birleştirilmesine karar verildiği halde, bu iddianame ile açılan dava yönünden bir karar verilmemiş ise de, zamanaşımı içerisinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Katılan beyanına göre, sanığın çaldığı cüzdanın içinde toplam 540,00 TL para olduğunun, ancak kovuşturma aşamasında sanık tarafından katılana sadece 350,00 TL ödeme yapıldığının anlaşılması karşında, kısmi iade nedeniyle katılana rıza gösterip göstermediği sorulmadan sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168/2. maddesinin uygulanması suretiyle indirim yapılması aleyhe temyiz istemi olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 25.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.