Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4497 Esas 2022/17792 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan inceleme sonucunda, sanıkların mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükümleri doğrudan hükmolunan adli para cezasına tabi tutulduğu için temyiz edilemez olduğu belirtilmiştir. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanıkların mahkum olduğu ve bazı sanıkların beraat kararı aldığı ifade edilmiştir. TCK'nın 67/2-d maddesi uyarınca mahkumiyet kararı verilen sanıkların hak yoksunlukları uygulanırken, TCK'nın 53. maddesi gereğince yapılan hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanunlar olarak da 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı CMK'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi gösterilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL. dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ..., sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar ..., ..., ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sanık ... hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 67/2-d maddesi uyarınca, sanıklar ..., ... ve ... hakkında mahkumiyet kararının verildiği 12/05/2016 tarihinde, sanık ... yönünden de zamanaşımı süresinin kesildiği anlaşılmakla, bu hususta tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Mahkumiyet hükümleri yönünden 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 27.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.