Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3886 Esas 2022/17959 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığa ait adli sicil kaydında yazılı olan ve tekerrüre esas alınan Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş 02/05/2012 tarihli ve 2011/702 E., 2012/270 K. sayılı mahkumiyetine konu suçun, 29/03/2021 tarihli ve 2020/33303 E., 2021/6626 K. sayılı ilamı ile incelendiği ve tüm sonuçlarıyla birlikte kamu davasının düşürülmesine karar verildiği anlaşılmakla; bahsi geçen ilamın TCK'nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydına göre başka da tekerrüre esas alınabilecek mahkumiyetinin olmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III) Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 01/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.