Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5148 Esas 2022/18046 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, birisi hırsızlık diğeri mala zarar verme suçundan iki sanığı mahkum etti. Yapılan temyiz incelemesinde, adli para cezası gibi doğrudan hükmedilen bir cezanın temyizi mümkün olmadığı belirlendi ve sanıkların bu konudaki temyiz itirazları reddedildi. Ancak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilerek hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları da reddedildi ve hükümler onandı. Kararda, infaz sürecine ilişkin değişiklik yapan 7242 sayılı Kanun ve TCK'nın 53. maddesi açıklandı.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanıklar müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 01/11/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.