Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5699 Esas 2022/18284 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında sanık hakkında mahkumiyet kararı verildi. Hırsızlığın gece vakti işlendiği belirlendi ve sanığın eyleme uyan kanun maddelerine göre suçlu olduğu kabul edildi. Ancak mahkeme, uzlaşma kapsamında olmayan hırsızlık suçunun cezasının infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği sonucuna vardı. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesiyle ilgili kararı ve infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gereken kanun maddeleri de belirtildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müştekinin soruşturma aşamasında alınan beyanına göre, suçun 17.08.2014 günü saat 23.00’ten sonra işlendiği, müştekinin aynı gece 04.15’te müracatta bulunarak kollukta ifade verdiği, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, suç tarihinde güneşin batış saatinin 19:03, güneş doğuş saatinin ise 05.12 olduğu, yaz saati de dikkate alındığında 5237 sayılı TCK'nın 6/1-e maddesine göre gece vaktinin saat 21:03’ten itibaren başladığı ve sabah saat 05.12’de sona erdiği bu nedenle eylemin gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 141/1 ve 143. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamında bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 07.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.