Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5836 Esas 2022/18312 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

2. Ceza Dairesi tarafından yapılan incelemeye göre, suça sürüklenen çocuk hakkında yalnızca hırsızlık suçu yönünden verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Dosya incelendiğinde, suça sürüklenen çocuk hakkında tekerrüre esas alınan Bursa 7. Asliye Ceza Mahkemesinin mahkumiyetine konu suçun \"Hırsızlık\" suçuna ait olduğu belirlenmiştir. TCK'nın 141/1. maddesinde yazılı olan hırsızlık suçu, CMK'nın 253. maddesinde yapılan değişiklik sonrasında uzlaşma kapsamına alınmıştır ancak, dosyada uzlaşmanın sağlanamaması sebebiyle ilamın aynen infazına karar verilmiştir. Sanık hakkında kurulan hükümler yönünden, infaz aşamasında TCK’nın 53. maddesi ve 7242 sayılı Kanunu'nun 10. maddesinin gözetilmesi mümkün görülmüştür. İçerisinde iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanık ve suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik itirazlar yerinde görülmüştür. Çünkü, sanık ve suça sürüklenen çocuk kolluk görevlileri tarafından yakalandıktan sonra suç konusu eşyaları rızaları ile teslim etmişlerdir ve katılan da bu eşyaların iade edildiğini ifade etmiştir. Bu nedenle, sanık ve suça sürüklenen çocuk hakkında TCK'nın 168/1 maddesinde belirtilen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmemiştir ve hükümler bu sebeple BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesi - \"Hırsızlık\" suçu
-CMK'nın

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk müdafiinin, suça sürüklenen çocuk hakkında yalnızca hırsızlık suçu yönünden verilen mahkumiyet kararını temyiz ettiği ve sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bursa 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/124 Esas – 2014/98 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde yazılı ''Hırsızlık'' suçuna ait olduğu ve CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığı, ancak UYAP kayıtlarının incelenmesinde anılan dosyada uzlaşmanın sağlanamaması sebebiyle 16.08.2018 tarihli ek karar ile ilamın aynen infazına karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin, sanık hakkında kurulan hükümler yönünden, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür
I. Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II. Sanık ve suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık ve suça sürüklenen çocuğun kolluk görevlileri tarafından yakalandıktan sonra, suça konu eşyaları rızaları ile polis ekiplerine teslim etmesi ve çaldıkları yeri göstererek katılana iadesinin sağlandığı, katılanın da aşamalarda alınan ifadelerinde hırsızlık konusu eşyaların iade edildiğini ifade etmesi karşısında, sanık ve suça sürüklenen çocuk hakkında TCK'nın 168/1. maddesinde belirtilen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.