Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7017 Esas 2022/18444 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin yalnızca sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik ve sanık lehine olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık hakkında hakaret ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 125/1,4 ve 151/1. maddeleri uyarınca hakaret ve mala zarar verme suçlarından hükümler kurulduğu, bu tarihte sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle hakaret suçu bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle CMK’nın 253/3. maddesinin 2. cümlesinde yer alan engelin ortadan kaldırıldığının anlaşılması karşısında hakaret ve mala zarar verme suçları yönünden usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de; nüfus kayıt örnekleri ve dosya kapsamına göre, katılan ... ile sanık ...’in kardeş oldukları ve suç tarihinde aynı konutta ikamet etmedikleri belirlenmekle, sanığın olay günü katılanın evinin camına taş atmak suretiyle mala zarar verme suçunu işlediğinin anlaşılması karşısında sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK' nın 167/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 08.11.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.