Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/10030 Esas 2022/18392 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesinde “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen 18/02/2019 tarihli dilekçenin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde karar verme yetkisinin Yargıtayın ilgili dairesinde olduğu, bu nedenle mahkemenin 25/02/2019 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu ve yokluğunda verilen kararın sanığa 01/08/2013 tarihinde Maltepe 1 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tebliğ edildiği, ancak kararın yasa yolu bildiriminde sanığa 5271 sayılı CMK’nın 263. maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi suretiyle sanık yanıltıldığı gibi gerekçeli kararın “Tebligat tarihinde cezaevinde bulunan sanığa tebliğ edilen karar içeriği okunup, anlatılmak” suretiyle tebliğ edilmesinde yasal zorunluluk bulunması nedeniyle, tebliğ işleminin CMK’nın 35/3. maddesinde öngörülen usule de uygun olmadığının anlaşılması karşısında; hükmün tebliği işlemi geçersiz olduğundan, sanığın eski hale getirme talebinin kabulü ile öğrenme üzerine yapmış olduğu 18/02/2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
I – Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 116/4 ve 151/1. maddelerindeki iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları için öngörülen cezaların türü ve üst sınırlarına göre, aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık dava zamanaşımının, suçun işlendiği 28/02/2008 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davalarının CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II - Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 08.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.